Відео

Robie remont z mężem z dwójką małych dzieci i 3 w drodze w cegle Metraż 70 m .Nic nie remontowane 30 lat .Remonty nie są wcale tak do końca fajne

Bardzo lekkie i pogodne wnętrze I funkcjonalne!!!! Podoba mi się😀

Jak zaczynam czytać np na legimi to jak zrobić by nie czytać z poziomu aplikacji tylko z poziomu czytnika

Co to za fotel do pracy przy komputerze? Czy ktoś może wie?

Ale trafiłaś z tymi autorytetami rzeczywiście nie widziałem tego tak wychodzi Mi że logiczne że jeżeli sam nie jestem dla Siebie autorytatywny a będę chociaż jednego szukał na zewnątrz to tak jakbym oddał Swoje życie w ręce wszystkich ludzi na świecie co nie oznacza braku miłości a stwierdzenie faktu iż z wiadomych względów jest to samobójstwo...a nawet Mnie wzruszyłaś pozdrawiam i zostawiam laja i suba za to że.... jesteś 🥲😉🙂😑❤️☯️⛩️⭕

Mam znajomą która pochodzi z rodziny żydowskiej i która bardzo mocno-traumatycznie- doświadczyła people pleasingu w ortodoksyjnym, skrajnie religijnym środowisku. Odcięła się od tego, z konsekwencjami, jakich możemy się tylko domyśleć - ale jest szczęśliwa.

Ja wlasnie czekam na miejsce na terapii. Dla mojego syna, życie to ciagly bal. Obiecuje, że się wyprowadzi i tego nie robi (stosowałam juz rozne metody). Relacje z obu stron są wielce toksyczne, oboje zdajemy sobie z tego sprawe. Jedyne wyjście, to uciąć te relacje, na co czekam z utęsknieniem. Jest wele kursow, na ktore można się udać. Niestety, nie ma kursu jak być rodzicem i co zrobić, jeśli dziecko uwielbia bycie "zyciowem kloszardem", wiecznie wyciągając po pomocną dłoń do rodzicow, jeśli jego wyznawane filozofie życiowe, nie znajduję oczekiwanych przez niego efektow. Pozdrawiam wszystkich rodzicow, ktorzy patrzą jak ich dorosle dziecko robi rzeczy, ktore dla przeciętnego człowieka są ekstremalnie idiotyczne. Ide na terapie, po to, żeby odciąć się w końcu od niego i zacząć żyć swoim życiem, bo na to juz czas najwyższy.

Cześć, mama dwójki dzieci na pokładzie. Młodsze 6 miesięcy, od urodzenia przesczytanych z 5 książek. Da się czytać gdy karmi się w pozycji leżącej, dla mnie nqjwygodniej i wtedy można czytać. Całusy.

won z kraju

Dziękuję za ten film.

ja chcialam nauczyc na temat miszekanie po Polsku a ten video bardzo mi pomogła! Prosze mow wiecej o elementach dekoracyjny (panele, plytka i tak dalej) <3

W Krakowie po prostu nie można się nudzić. to miasto żyje o każdej porze roku. A każda dzielnica zasługuje na kilkudniową wycieczkę. Planujemy w tym roku dłuższy wyjazd w ten region, a Kraków jest na liscie jako pierwsze miasto do szczegółowego zwiedzenia. Myslimy o noclegu w Aparthotelu na lwowskiej 1, bo lokalizacja jest stosunkowo niezła a przy tym i parking i restauracja są na miejscu

Gratulacje ❤

Nigdy jeszcze nie widziałam takiego cukierkowego, dziecinnego mieszkania. Zupełnie nie mój styl, czułabym się tam jak w przedszkolu albo w domku dla lalek. Nie wiem, jak w tych przesłodzonych i kiczowatych przestrzeniach odnalazłby się mężczyzna…

Znam temat reagowania krzykiem przez mamę w przeróżnych sytuacjach. A to bo nie posprzątałam i wszystko trzeba mi pokazywać palcem, bo inaczej nic nie zrobię, a to bo wpadłam na jakiś głupi pomysł, a to bo czegoś nie powiedziałam. Poza tym jednym aspektem wychowywałam się w bardzo dobrym domu. Jednak dopiero po latach zrozumiałam jak wielki ślad w psychice te wszystkie krzyki we mnie zostawiły. Na studiach moja psychika już pękła, zaczęły się stany depresyjne, o które sama siebie obwiniałam i je pogłębiałam, bo sama sobie mówiłam, że jakim cudem mogę mieć prawo do czucia się źle, skoro jestem zdrowa, dobrze się uczę, mam kochającą rodzinę. Ktoś kto ma źle w życiu może narzekać, ale nie ja. Zajęło mi trochę, żeby zrozumieć skąd to się wszystko u mnie wzięło. I zaczęłam się stawiać, nie pozwalać sobie na umniejszanie mnie. Szkoda, że nie poszłam do psychologa w tamtym czasie, może szybciej udałoby mi się zauważyć pewne rzeczy, a tak to potrzebowałam kilku lat, żeby z zahukanej myszki, która nikomu nic złego nie powie stać się asertywną osobą, która potrafi o siebie zadbać. Chciałabym, żeby ludzie byli bardziej świadomi jak wielki mają wpływ na kształtowanie się psychiki swojego dziecka i jaką krzywdę można wyrządzić.

Jola! Nie chcesz się może spotkać ze swoją fanką? Jestem dziś w Warszawie 🙂

Dziękuję za kolejne wspierające I wartościowe treści! ❤

Dziękuję za kolejne wspierające i wartościowe treści! ❤

Bardzo podoba mi się perspektywa, którą przedstawiłaś w odpowiedzi na ostatnie pytanie. Nie popatrzyłam na to od tej strony prawnej, czy osądu innych ludzi. Właśnie sama się zastanawiałam czemu ludzie decydują się na adopcję zarodka, bo skoro i tak to nie będą ich geny, to po co przechodzić przez cały trud ciąży, skoro można zaadoptować już urodzone dziecko. A to jak to przedstawiłaś ma duży sens.

41:00 dodam jeszcze od siebie, ze tak, po urodzeniu dziecka włącza się w matce walecznosc. Gadałam o tym z kolezanką i zgodziłyśy się, ze jakby nas ktos wypchnął z kolejki w sklepie, potraktował ostro u lekarza itp to mozliwe ze nie walczyłybyśmy o swoje w imie braku konfliktu. Ale jesli musimy zawalczyc o dobre traktownie naszego dziecka w przedszkolu czy szpitalu, odszczekniecie sie komus kto chamsko sie do niego zwróci itd., to wstyd znika, bo o nasze dzieci potrafimy walczyc :) Podobnie jak ty w ciazy o swój dobrostan w komunikacji

Dzięęęki❤

Ależ to wartościowe co robisz wiesz? Dziękuję Ci za to, bo odnajduje siebie, swoje doświadczenia, lęki w tym o czym mówisz. Tulę Cię mocno ❤

Moja babcia z bratem przed I wojną wyruszyli za pracą , zgubili się . Babcia dotarła do Radomia zaś brat zaciągnął się do wojska. Babcia poznała 1920 r mojego dziadziusia wdowca z 3 dzieci i wyszła za mąż . Mieli jeszcze 3 dzieci 2 chłopców i po latach moją mamę . Dobrze im się wiodło ekonomicznie , dziadziuś był małym przedsiębiorcą . Z tego co pamiętam był pan co trzepał dywany , chodniki , przynosił węgiel reszta zajmowała się babcią . Pracując w arystokracji włoskiej będąc nianią przyznam , że traktowano mnie dobrze miałam osobny pokój z łazienką , podróże …. Wiele słyszałam jak we Włoszech traktowano nawet cieleśnie służące przez swoich panów ….. Obecnie mieszkam w kraju 🇵🇱i spotykam się z panem Herbowym , ale to inna bajka przyznam , że jest kolosalna różnica pod każdym względem porównując klasy społeczne polskie , włoskie czy portugalskie . Mam nadzieję, że epoka z książki Służące czy Moralność pani Dulskiej minęła .

Życzenia w zeszłe Boże Narodzenie od mojej Matki lat 91.Zeby Ciebie wszyscy lubili. Odpowiedziałam grzecznie że nie jestem zupą pomidorową. Ale ja mam 57 lat i po takim wychowaniu długo musiałam z tego wychodzić

❤

Świetny odcinek. Ja nie powiedziałabym o sobie, że jestem people pleaserem - włączyłam, bo lubię Cię słuchać. Jednak po wysłuchaniu muszę przyznać, że wiele z poruszanych tematów jednak mnie dotyczy (szczególnie unikanie konfrontacji z takich właśnie lekko narcystycznych/niedojrzalych pobudek). Dzięki za skłonienie do refleksji!

Pozdrowienia!

Dziękuję Ci bardzo Jolu wysłuchałam na Spotify wiele spraw muszę przemyśleć:-)

W matce się włącza super asertywność! Moja pierwsza decyzja lwicy to wypis na żądanie ze szpitala. Kiedyś nie do pomyślenia! (Z dzieckiem było wszystko OK, mnie chcieli trzymać ze względu na zachowanie 72h - w sensie gdyby córka się urodziła przed 12:00 to by mnie wypuścili, ale że urodziła się o 13:30, to miałam zostać jeszcze dobę... Ale ja byłam tak wręcz zwierzęco zestresowana szpitalem, laktacją i rozłąką z mężem, że potrzebowałam DOMU, własnego łóżka i spokoju i moja córeczka też, a nie płaczącej samotnie (pandemia, brak odwiedzin) i zestresowanej mamy).

Ciężko z tym kiedy matka niby traktuje Cię jak dorosła ale w sumie to najlepiej jakbyś robiła wszystko po jej myśli, bo jak nie to obrazanie, wytykanie, wymyślanie itd. A jak się skonfrontujesz to jak możesz tak mówić i co Ty wgl mówisz. Tak jakby ci ktoś powiedział : to jest zielone, Ty mówisz "powiedziałeś że to jest zielone", a on " nie no, co Ty mówisz, miałam na myśli że niebieskie" 😄 I może łatwiej jest brać przez palce albo puścić mimo uszu ale wtedy to jest zgoda na takie zachowanie. A jak druga osoba nie widzi i nie ma refleksji to bardzo ciężko żyje się w takim domu.

Wow bardzo pomocne❤

A czy nie można nazywać tego zjawiska po polsku? Musi być po angielsku? Matko, teraz nawet pudełko na kanapki jest lunchboxem. Niedługo zaczniemy w swoich wypowiedziach używać języka angielskiego i tylko wtrącenia będą po polsku. :(

pochodzę z bardzo przemocowego domu. Mam przez to mnóstwo problemów i jestem w terapii, ale przynajmniej musiałam skonfrontować się z tym, jak zostałam wychowana. Więc nie stawiam matki na piedestale, wręcz przeciwnie. Ale latami uczyłam się, jak stawiać jakiekolwiek granice. Jak nie uciekać przed konfrontacją. Bronić swojego zdania. Nie pozwalać w relacjach, żeby to, co dla mnie ważne, było pomijane. Wciąż się tego uczę. Nie lubię sytuacji konfliktowych czy konfrontacji, źle się w tym czuję, ale już przed nimi nie uciekam. Mój były partner natomiast nigdy się tych granic stawiać nie nauczył. Ale oczekiwał, że będą one respektowane - mimo że prosiłam, żeby je stawiał, że nie domyślę się sama, i potrzebuję, żeby mi powiedział nie, jeśli je przekroczę. Kiedy wreszcie go z tym skonfrontowałam, bo tak się nie da żyć, momentalnie się wycofał i skończyło się na ghostingu. Wiem, że byl rozżalony, bo on się tak stara i to nie wystarczy. Mimo, że na ogół pamiętałam, żeby te jego starania nazywać i doceniać. Nie mniej, rozmowa o oczekiwaniach i granicach była zbyt trudna, moje oczekiwanie, że będziemy rozmawiać o problemach i pracować nad rozwiązaniami to było widocznie za dużo, więc wolał odpuścić. nie żeby, w dalszym ciągu mam osoby, którym ludziodogadzam. Kiedyś się wkurwiłam na przyjaciólkę, która jest bardzo wrażliwa na każdy najmniejszy przejaw krytyki, ale narusza moje granice. Nauczyłam się dyplomatycznie komunikujować, żeby przestała, tylko że ona tych komunikatów nigdy nie czyta. W ostatnim czasie dwa razy się wkurwiłam i postawiłam te granice naprawdę ostro - i musiałam za to przepraszać. Bo poczuła się atakowana i w ogóle taka biedna. A jeśli czegoś nie mogę znieść, to że ktoś przeze mnie płacze czy że komuś jest smutno. I nie umiem z tego wyjść, może dlatego, że ta relacja trwa pół mojego życia.

Tak słucham i mysle, ze to o czym opowiadasz miałam troche w podstawowce. Przeniosłam sie w 4 klasie do nowej szkoly i bardzo chcialam zeby mnie wszyscy lubili, robiłam z tego powodu dziwne rzeczy i nie mielem totalnie granic zachowan innych wobec mnie. Ale na szczescie nie weszłam w faze maksimum. Minelo mi w gimnazjum gdy dorobiłam sie mocnej lojalnej paczki przyjaciół. Wspolczuje osobom borykającym się z tym całe życie :(

Jeju, Jolu, jakie to było potrzebne, dziękuję Ci bardzo ❤️

ja włączając: nieee, people pleasing to nie o mnie ja po usłyszeniu o dorosłych grzecznych dzieciach, traktowaniu dorosłych jak dorosłych: o matko... (nomen omen xD)

Zaczynam słuchać i już się utożsamiam. Dopiero jako dorosła osoba uczę się stawiać granice innym. Lata terapii, dużo pracy nad sobą a i tak nie zawsze wychodzi.

Super, to o mnie.... dziękuję ❤

Trudno mi nie być people pleaserem. Uczę się tego. Wierzę, ze to proces i widzę już jakieś zmiany. Potrzeba czasu ❤

Chciałabym podzielić się jakąś bardziej złożoną myślą, ale to nie na mój przemęczony mózg w tym momencie, więc powiem tyle: bardzo się cieszę, że ten odcinek stworzyłaś!! O ile nie czuję, że w jakiś sposób dowiedziałam się czegoś nowego o relacjach i jak people pleasingowe tendencje je kształtują, ale to co usłyszałam dało mi poczucie, że powinnam trochę posiedzieć nad tym co właśnie wiem, i może postarać sobie te kropeczki wiedzy połączyć, syntezować w jakiś obrazek, no i lubię ogółem słuchać o różnych ludzkich doświadczeniach w takich sprawach, także dziękuję ślicznie i bardzo doceniam 🫶 Chociaż przyznam, że trochę mam problem z odniesieniem niektórych rzeczy do siebie np. chociażby czym tak właściwie jest "konflikt" tzn. ja wiem mniej więcej, co to słowo znaczy xD, ale gdy staram się zapytać sama się czy chociażby można byłoby powiedzieć, że ja jestem człowkiem konfliktów unikającym, ciężko mi jakkolwiek powiedzieć, bo nie wiem jakie sytuację z mojego życia można by było takim mianem określić, a wydaję mi się, że jakiś napewno. To mój dość stały problem, że ktoś mówi coś, co ja rozumiem na takim podstawowym poziomie, ale jak mogę to odnieść do siebie, jakie jest konkretne, rzeczywiste doświadczenie tego? Nie mam pojęcia, nawet zielonego (np. inna sytuacja, która przychodzi mi do głowy, jak kiedyś miałam mocną zagwostkę, no i wciąż ją mam właściwie xD nad frazą "zdrowienie nie jest linearne", niby rozumiem, ale jak to mogę to odnieść do swoich doświadczeń i jak to właściwie wygląda, nie wiem. I ta moja niewiedza prowadzi często do przyjęcia interpretacji, która robi mi w jakiś sposób krzywdę, bo (upraszczając) nie rozumiem, więc mój mózg woli założyć najgorsze. Też powiem, że mimo że nowej wiedzy nie zdobyłam to, zyskałam poczucie, że wiedza na temat relacji i komunkacji jest jeszcze do zdobycia i pogłęgbienia, co cóż jest jakoś oczywiste (tym bardziej oczywiste, że ja jestem człowiek młody, chciaż lubię sobie żartować, że stary, bo już dwu dekadowy), ale łatwo założyć sobie, niekoniecznie bardzo świadomie, że tak nie jest, więc dobrze o tym sobie przypominać. Tyle powiem, życzę miłego wieczorka/dzionka czytającym i Joli słuchającym, i samej twórczyni oczywiście tego samego 💛💛💛

Jaka kojąca muuuzyczka… zapomniałem już, że taka w ogóle istnieje, ale obiecuje sobie serwować takie klimaty, bo - świat od razu staje sie znośniejszy. Dziekuje i pozdrawiam. Szczęśliwego rozwiązania

To rodzice przyprowadzają dzieci do księży i dobrze jest dopóki ksiądz daje kasę ale jak przestanie dawać to od razu pedofil. Znam doskonale jeden przypadek jak Pawełek chodził do księdza to cała rodzina wielodzietna miała dobrze bo ksiądz o nich dbał, co niedziela przyjeżdżał na obiady, matka została sołtysową. Teraz Paweł założył rodzinę i żyje normalnie i wszyscy zadowoleni tylko najstarszy syn powiesił się jak się dowiedział po co Pawełek chodził do księdza ale on i tak pił a jego żona to puszczalska

Naprawdę bardzo wartościowe rzeczy. Dziękuję za Twoje podzielenie się tym kawałkiem

Tak, te metody wychowawcze były powszechne.

Ledwo 5 minut minęło, a już sie tak bardzo utożsamiam 🥺 wiem że to wcześnie, ale dziękuje ci za ten podcast ❤ Wow, po obejrzeniu jestem pod jeszcze większym wrażeniem, nie wiedziałam ze czegoś takiego mi brakowało. Podziwiam twoją otwartość i to że o tym mówisz dodaje mi i pewnie wielu osobom tutaj otuchy i daje nadzieje że jeśli tobie się udało jakoś okiełznać ten people pleasing to nam też. Bardzo miło mnie zaskoczyłaś nie spłaszczając tematu jedynie do zadowolania ludzi. Prosze dziel sie z nami jak najczęściej swoim intelektem, bo wnosisz dużą wartość.

Jeszcze nie zaczęłam słuchać, a już wiem, że to będzie najlepiej spędzone 50 minut dzisiejszego dnia 😍

Akurat teraz mi to wyskoczyło, gdy serio mam jakieś myśli samobójcze 🌊😩

Cos pięknego! Ależ macie wyczucie. Wszystko do siebie pasuje. Kocham kolor i w moim mieszkaniu też nie jest typowo i tak bardzo cieszy mnie przebywanie w moim domku ❤️

Czy przez całego vloga płakałam? Może...

Szukam feministycznych polecajek książkowych skupiających się na problemach mężczyzn, bardzo proszę jak ktoś zna coś poważnego. I proszę o powstrzymanie się od żartów, że mężczyźni nie mają problemów wartych poruszenia.